Biały Demon - 5

Ajajajaj…

Przepraszam, że musieliście tak długo czekać za tym rozdziałem! T^T

Ale jak leń mnie złapie to nie ma przebacz.

Mniejsza z tym udało mi się ten rozdział wreszcie napisać!

Cieszmy się razem!

Zapraszam do czytania oraz proszę o zostawienie po sobie śladu ^.^

P.S. Nie betowane!

*niedawno narysowany Ichi stojący bokiem i nadymający policzki*

-----------------------------------------------------------------------------------------------

-Ichi...śpiochu...wstawaj...śpioszku...-Daikaru próbował obudzić chłopca, który tylko mrucząc

coś niewyraźnie pod nosem przewrócił się na lewy bok.

-Ale czas wstawać … no już- mężczyzna w ogóle nie zwracał uwagi na słowa chłopca.

-Ja nie cem…spać…jeszcze przez pęć mutek…

-Ale…musisz wstać. Bo dzisiaj idziemy do lekarza. Nie zapomniałeś chyba co?

-A musę?- spytał chłopiec kładąc się na plecy i lekko otwierając zaspane oczka

-Tak musisz. Ale … jak przyjedziemy to będziesz mógł sobie jeszcze pospać.

-Naprawdę?

-Tak, naprawdę.-odpowiedział Daikaru śmiejąc się

-To ja już pójdę się umyć. A ty Dai-sama przypilnuj Usagiego dobrze?- spytał się Ichi zatrzymują się przy drzwiach

-Dobrze. Jak wyjdziesz z łazienki, to w pokoju będą leżeć na łózku czyste ubrania, a gdy się przebierzesz zejdź na dół na śniadanie.- mężczyzna właśnie schodził po schodach kierując się do kuchni

-A…co jest na śniadanie??!!- wykrzyknął chłopczyk z łazienki

-Omlety z owocami!!-odpowiedział mu Daikaru

„Pycha” pomyślał chłopczyk, po czym zaczął się myć.

Po 10 minutach wyszedł z łazienki ubrany w puszysty bały szlafrok i pobiegł do swojego pokoju.

Na łóżku leżała biała bluzka z misiem Rilakkuma i ciastkiem oraz jasno niebieskie spodnie i równie niebieskie bokserki.

Ichi założył na nogi białe skarpetki, po czym ubrał bieliznę i resztę stroju. Następnie zszedł na dół na śniadanie.

-Ładnie pachnie.-powiedział wchodząc do kuchni i siadając przy stole

-I równie dobrze smakuje.- odpowiedział mu Daikaru nakładając na talerz chłopca omlet.

-…Masz racje…-powiedział Ichi kącząc jeść pierwszy kawałek.

-Ciesze się.-mężczyzna uśmiechnął się do chłopca po czym sam zaczął jeść swoja porcję.

Po zjedzonym śniadaniu ubrali się i wsiedli do samochodu by po chwili być w drodze do ośrodka zdrowia.

Gdy byli już na miejscu Daiakru chwycił Ichiego za rękę i razem weszli do środka.

-Dzień dobry.-powiedział Daikaru wchodząc do małego pomieszczenia którym była poczekalnia.

-Dzień dobry…- w jego ślady poszedł także chłopiec

Gdy ściągnęli kurtki i powiesili je na wieszaku obok drzwi usiedli na białej ławce i czekali na swoja kolej.

Przed nimi do gabinetu lekarskiego weszła młoda pani z dwójka dzieci, oraz starsza dama z wnuczką.

I tak po 15 minutach przyszła ich kolej.

Spokojnie weszli do gabinetu, tylko Ichi był odrobinę wystraszony.

Pokój lekarski był cały biały. W rogu pokoju stała niebieska kozetka a na niej parę misiów.

W drugim razem stało natomiast biurko za którym siedziała młoda brązowowłosa kobieta. Na oko 23-letnia.

-Dzień dobry.-przywitała się

-Dzień dobry. –odpowiedzieli razem Ichi i Daiakru

-Państwo to Ichi i Daikaru Naname? – spytała wstając z krzesła , na oko mogła mieć z metr siedemdziesiąt osiem.

-Tak to my.

-O. Więc proszę Ichi usiądź sobie na kozetce a ja cie zbadam.- powiedziała zachęcająco uśmiechając się do chłopczyka

-Do..dobrze. – Ichi usiadł na kozetce i podniósł bluzkę tak jak kazała mu to zrobić Pani doktor.

Po chwili powiedziała na co chory jest chłopiec.

-Więc, Ichi. Jesteś chory na grypę.-oznajmiła z powrotem siadając za biurkiem i pisząc receptę dość niewyraźnym pismem.-Gdy będzie w domu ma od razu położyć się do łóżka, i leżeć w nim przez co najmniej tydzień. Przepisze panu syrop na gorączkę i coś na kaszel gdyby wystąpił. Oraz antybiotyki.-tym razem zwróciła się do Daikaru.

-Dobrze. Dziękuję-odpowiedział mężczyzna gdy kobieta dała mu kartkę z wypisaną receptą.

Gdy wyszli z gabinetu lekarskiego, założyli kurtki i wyszli z ośrodka kierując się w stronę samochodu.

-Ichi zapnij pasy.

-Haai.

Po chwili zaparkowali samochód przy aptece i Daikaru wysiadł mówiąc, że za chwilę wraca.

W tym czasie Ichi patrzał na padający za oknem śnieg i nawet nie zorientował kiedy usnął.

-Ichi już jestem…usnąłeś co?- powiedział Daikaru uśmiechając się do siebie.

Po chwili przyjechali do domu.

Daikaru wziął śpiącego Ichiego na ręce i zaniósł do swojego pokoju kładąc na łóżku i przykrywając kołdrą.

On sam zaś poszedł się przebrać w ciuchy bardziej do domu.

Założył niebieską bluzkę w fioletowe paski z długim rękawem oraz szare spodnie do kolan, po czym poszedł do kuchni w której zaparzył sobie kawy.

(*-*)

Był już wieczór gdy Ichi się obudził.

Lekko zaspany zszedł na dół do kuchni, przeczuwając, że znajdzie w niej Daiakru.

I nie mylił się.

Mężczyzna siedział na krześle i popijając kawę czytał gazetę.

Chłopiec podszedł do stołu i usiadł na krześle obok Daikaru.

-Konbanwa Dai-sam.-przywitał się

-Konbanwa Ichi- odpowiedział Daiakru podnosząc głowę zza gazety i lekko uśmiechając się do chłopca- Jak się spało?

-Dobrze. Ale jestem głodny.- powiedział z uśmiechem

-Zrobić Ci płatki?- spytał mężczyzna udając się w kierunku lodówki

-Tak, poproszę.

Daiakru wyciągnął z lodówki mleko „Łaciate”. Po chwili z szafki wyciągnął niebieska miskę z misiem Rilakkumą czyli ulubioną miskę Ichiego. Wsypał do niej płatki, które wyciągnął z szafki a całość zalał mlekiem.

Na stole przed Ichim postawił miskę z gotowym już daniem.

-Itadakimasu!-chłopiec zabrał się za pałaszowanie płatek a Daikaru śmiejąc się usiadł obok niego popijając swoją kawę.

-No Ichi, pamiętasz, że miałeś cały czas leżeć?-spytał się mężczyzna gdy chłopiec skończył jeść.

-Pamiętam. A mogę się położyć w salonie?

-Możesz, ale najpierw musisz wypić syrop i połknąć antybiotyki.

-Leee…-Ichi z nie chęcią połknął antybiotyki i popił je woda po czym przyszła pora na syrop truskawkowy, który smakował chłopcu.

Po wypiciu i połknięciu lekarstw Ichi poszedł do salonu i przykrył się kocem oraz włączył sobie program przyrodniczy.

I tak minął mu wieczór.

-------------------------------------------------------------------------------------

Tak, tak wiem, że krótkie ale jakoś nie mogę sie zebrać by napisać coś długiego.

Następny rozdział powinien być dłuższy xD

 Postaram się go opublikować w przyszłym tygodniu.