Znasz mnie jak nikt inny ~ 10

   Tydzień po rozpoczęciu wakacji.

   - Ayako gdzie schowałaś mój szkicownik!? - wykrzyknął wkurzony Ai. Od rana nie mógł znaleźć swojego ukochanego szkicownika, a tylko Ayako otwierała dzisiaj jego szafkę.
   - Ale braciszku ja go nie mam. Na prawdę. - powiedziała z zadziornym uśmieszkiem.
   - Jak go nie znajdę, to Twoja wina! - wrzasnął chłopak i zatrzasnął drzwi od pokoju. Aya tylko kiwnęła głową i wróciła do kuchni, w której siedziała Mika pijąc herbatę.
   - Plan działa. - powiedziała dziewczyna i z uśmiechem usiadła koło przyjaciółki.
   - Teraz wszystko pójdzie jak po maśle. - odpowiedziała blondynka i zaczęła rozmawiać z Ayako na różne, mniej ważne tematy.

***

   Kei właśnie wyciągał z torby zeszyt do pisania, gdy jego uwagę przykuł niebiesko - złoty szkicownik. Wyciągnął go i przyjrzał się mu. Na okładce namalowana była trójka chibi, a pod Nimi napis: Szkiczownik Ai'a Usagi.
   - Szkicownik Ai'a? Skąd on tu...? - zapytał sam siebie i nagle przypomniało mu się, gdy w poprzedni weekend był z bliźniakami i Miką w galerii. Siedzieli wtedy w kawiarni i Mika kazała im pójść z nią i wybrać dobre ciasto. Ayako została wtedy sama przy stoliku. Musiała więc wyłożyć szkicownik z torby brata i włożyć go do jego torby. - A jednak zostawiać ją samą to zły pomysł. - westchnął. - Musze mu go oddać. - brunet zamknął szkicownik, ubrał buty i wyszedł z pokoju. - Mamo! Popilnuj Ritsu! Ja idę do Ai'a! - wykrzyknął.
   - Dobrze! - odkrzyknęła kobieta gotująca obiad. Brunet wyszedł z domu i skierował swe kroki w stronę sąsiadów.
   Stojąc przed drzwiami słyszał jak Ai wyzywa siostrę, że zabrała mu jego szkicownik, a ta się ubiegała, że nie. Słychać również było odgłosy gonitwy. Zaśmiał się do siebie i zadzwonił do drzwi. O dziwo otworzyła mu Mika.
   - Hej. Ja do Ai'a.
   - Właź, właź. - powiedziała niska blondynka uśmiechając się podejrzanie. - Aya~! Kawa na stole~! - wykrzyknęła.
    Dziewczyna jak na zawołanie zbiegła z drugiego piętra porywając przyjaciółkę do kuchni. Kei tylko wzruszył ramionami i poszedł na górę. Był już tutaj raz, więc mniej więcej wiedział, gdzie bliźniacy mają pokój.
   - Hej A... - nie zdążył dokończyć, bo musiał zrobić unik, przed nadlatującą grubą książką - ...i.
   - O Kei. Sorki, że w Ciebie rzuciłem. Myślałem, ze to Ayako. - tłumaczył się chłopak .
   - Spoko. Nie ma to jak na wstępie oberwać książką. - roześmiali się. - Niezłe pobojowisko. - stwierdził przypatrując się bałaganowi, panującemu w pokoju.
   - Taaa. Po co przyszedłeś?
   - A. Oddać Ci to. - wyciągnął przed siebie szkicownik. - Nie wiem jakim cudem znalazł się w mojej torbie. - tłumaczył.
   Ai'owi oczy się zaświeciły, gdy ujrzał zagubiony szkicownik. Kei widząc to dał mu go.
   - Sankyou Kei. - powiedział i przytulił się do Niego, a brunetowi szybciej zabiło serce. - To na pewno robota Ayako. - stwierdził odczepiając się od Niego. - Chodź do kuchni. - chłopak wyszedł z pokoju. Brunet podążył za Nim.

***

   - Siostrzyyyyyczko! - wykrzyknął wchodząc do pomieszczenia. Zwracali się tak do siebie, gdy jeden odkrył przekręt drugiego. - Gdzieee jesteeeeś? - spytał i skierował wzrok na kanapę, na której siedziała Ayako.
   - Hej Ai. - dziewczyna uśmiechnęła się.
   - Dlaczego schowałaś mój szkicownik, do torby tego tu stojącego chłopaka? - spytał siadając obok niej i wwiercając w nią swoje spojrzenie.
   - Ooł. Mikaaa tego nie przewidziałyśmy. - powiedziała szeptem.
   - Em dobra, wy tu sobie rozmawiajcie, a ja zmykam~! - blondynka wzięła swoją czapkę i wybiegła z domu.
   - Mikaaaa zostawiasz mnie samą??!! - wykrzyknęła za nią Ayako, która znalazła się w środku, ognistego kręgu. - Em...więc...
   -  Gadaj. - powiedział chłodnym głosem Ai.
   - To zabawa!! -wykrzyknęła i korzystając z okazji uciekła do łazienki zamykając się w niej.
   - Ah...baby. - Ai wrócił do pokoju, w którym położył się na brzuchu na łóżku. - Co powiesz Kei?
   - Hm...a nic takiego. Po staremu. - odpowiedział brunet siadając na krześle. - Pomóc Ci sprzątać? - zapytał, lecz nie usłyszał odpowiedzi. Spostrzegł się, że chłopak zasnął. Pokręcił rozbawiony głową i przykrył go kocem, po czym wyszedł z pokoju. - Ayako, Ai śpi. Możesz wyjść. - powiedział szeptem do drzwi od łazienki.
   - Thank you. - odpowiedziała dziewczyna i wyszła do kuchni. Kei tylko się zaśmiał i wrócił do siebie do domu.

***

   - Mamo wróciłem.  - powiedział wchodząc do domu. - Mamo? - spytał i wszedł do salonu. Siedziała w nim jego mama cała zapłakana z telefonem w reku. - Co się stało? - zapytał zmartwiony.
   - Wuja Takano....miał wypadek...śmiertelny... - powiedziała słabym głosem.
   - Że co? - spytał chłopak z niedowierzaniem.
   - Jechał za granice do pracy, a akurat padał deszcz. Wpadł w poślizg i uderzył lewą stroną auta z nadjeżdżającego tira. Nie przeżył... - opowiedziała, a z jej oczu zaczęły płynąc łzy.
   Brunet nie wierzył własnym uszom. Jego ukochany wuja nie żyje. Klęknął na dywanie i rozpłakał się jak małe dziecko. Jego mama podeszła do Niego i przytuliła do siebie.
   - Spokojnie kochanie. Cii... - uspokajała go kiwając się w przód i tył. Często robiła tak, gdy był mniejszy i miał koszmary. Zawsze go to uspokajało. - No już. Cii...Będzie dobrze. - szeptała. - Pomyśl o Ritsu...
   - Mamo...kto się Nim teraz zaopiekuje? - spytał trochę uspokojony.
   - My kochanie. My się Nim zaopiekujemy. - nadal szeptała. - Wszystko już dobrze? - zapytała wstając. Kei zrobił to samo.
   - Trochę. - oznajmił i poszedł do kuchni.  - Chcesz herbatę? - spytał.
   - Po proszę. - powiedziała siadając przy stole.

   Przy herbacie rozmawiali dobre dwie godziny. W końcu mama Kei'a musiała iść uśpić Ritsu, który się obudził. Kei w tym czasie posprzątał talerzyki od ciasta i szklanki. Poszedł na górę się umyć i poszedł spać, standardowo sprawdzając jeszcze, czy światło w domu bliźniaków jeszcze się świeci. Zgasił światło i usnął.

@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~
Zastanawiam się, czy opisać Wam to, kiedy Kei był u Ai'a w domu.....ale raczej nie hłe hłe xD Wyjdzie w ładowaniu.
Na dzisiaj to już koniec dodawania opowiadań ^U^
Pozdrawiam~!
Kimi~ (która przeziębiona siedzi na dworze, na mokrych schodach xD Le moja wspaniałość.)